Senfoni Şiiri - Attila Şanbay

Buluttan tarlalara umutlarımı ektim,
Her gece sürgün verir, parlak yıldızlarla bir...
Ve her sabah içimde yeni bir çocuk doğar;
Çağlar açan buluşlar gibi parlak düşleri...
Yarından umutluyum, geçmişi çoktan gömdüm
Giden trenler değil, gelenler beklediğim...
Gözümün önündeki sis perdesi dağıldı;
Pırıl pırıl bir ufuk şimdi görebildiğim...

Perdeler açılıyor, tatlı bir senfoniyle;
Yepyeni bir sahnede, sonunda baş roldeyim.

Attila Şanbay