Senertesi Şiiri - İbrahim Karaboğa

Aylardan sen, günlerden senertesi
İçimde bir hüzün, dışarda yalancı bahar
Ağaçlarım yaprak döker, kuş konmaz dallarıma
Hepten zifiri aydınlıklarım
Ve hepten soğuk sen sandığım güneş
Dinmez ahmak ıslatan yağmurlarım
Ben hepten yitik, hepten bitik
Gölgem kayıp, ben kayıp, sen kayıp
Gülsem gamsız derler, ağlasam ayıp
Çivisi çıkmış yalnızlığımın, uykularım kaçak
Ha vardan yok olmuşum,
Ha yoktan bir eksik ne olacak?
Hangi birim ölçecek sevdamın rakımını
Hangi denizlerde boğulabilir hüzünlerim
Senli hayallerim vardı hani,
Bir musalla taşı üzerinde çırılçıplak
Göçmen kuşlara bıraktım sana dair umutları
Ve vuslatımı kelebekler ömründe saklayacak

Aylardan sen, günlerden senertesi
Ben, senden berisi
Sen, benden ötesi...