Gece,
yüzünü aydınlatır önce,
yüzün seni...
Tenin tenime değdiğinde,
ürpertir beni...
Ve sonra doğar güneş
Deniz yıldızlarını topladım dün akşam,
Küçüklü büyüklü deniz yıldızlarını...
İçlerinden en küçük olanını aldım,
Savurdum denize doğru.. düşmedi...
Bir tane daha aldım, savurdum...düşmedi...
Daha büyükçesini aldım, savurdum...
Çocuklar bir arı, çocuklar çiçektir,
Çocuklar kovanlarda, sanki petektir.
Dilleri bal gibi, dilleri tatlıdır,
Çocuklar rüyalarda sanki melektir.
Elleri minicik, gözleri yumuktur,
Bu memleket sizin, sizin bu topraklar,
Yaşayın, yaşatın, yaşasın çocuklar.
Bir fidan, bir tohum, bir çiçek dikecek,
İncitmeden bakacak, elleriniz çocuklar.
Siz olmadan büyümez, diktiğiniz bir fidan,
Ellerine şiirler yazmalıyım önce,
öpülesi ellerine...
Kadife kadar yumuşak,
kar gibi beyaz ellerine...
Dizlerine uzanmalıyım, ellerin,
saçlarımı okşamalı.
Gözlerine şiirler yazmalıyım,
Bal rengi gözlerine.
Gözlerimden ayrılmamalı gözlerin,
arzuyla, istekle bakmalı.
Bitimsiz bir evrende
gözgöze gelmeliyiz seninle.
Şiirlerim ya seni anlatır,
Ya da senden bir anıyı...
Ya sensin gecelerimin kahramanı,
ya sensizlik...
Ya yüreğimdir bir kuş kanadında,
Ya da ben olurum
Toprak beyaz örtüden, yorganını çekmiş üstüne,
Yaprak dalda durmuyor, düşüyor karın üstüne.
Gece öyle bir soğuk, ay parlıyor yolun üstüne,
Çatlak ellerimdeki kanlar, damlıyor karın üstüne.
Durmayın ısıtın beni, göklerde parlayan yıldızlar,
Bir tarih yazıyor seni,
Bir dünya anıyor seni,
Sen öldün ama adın yaşıyor,
Unutmadık seni hey Koca Veysel.
Senin için yollar ince uzunmuş,
Geceyi peşime taktım,
Ben koştukça o da koşuyordu.
Aslında gece önde ben arkadaydım,
O öyle sanıyordu...
Geceyle oturdum, kumar oynadım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!