Senem Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Sessiz gecelerin birisinde
Koyu karanlığın çemberindeyim
Yalnızlığın zemherinde
Hayallerin cevherinde
Sevdiğimin gözlerindeyim

Tutmuşum zamanı elimde
İbrişim sarmaktayım
Geceyi ulamakta
Gündüzden çalmakta
Sevdiğimin gönlünü almaktayım

Bal yemiş dilim, düşmüş birazda çenem
Susmuş şaşkınlıkla beni dinler Senem
Kurtlar kuşlar hepsi derin uykuda
Horozlar şaşkın, beklemekten usanmış kuytuda

Zaman kor bir alev yakmaktadır elimi
Bıraksam elimden, küs gidecek sevgili
Yalvarmalarım yetmiyor, daha da fazla nazlanmakta
Belli ki yalvarmalarımdan hoşlanmakta..
Ah zaman elimi yakmasa da dursa yerinde
Gider karamsarlıklar ve heyecan gelir olurum pür neşe

Gündüz heyecanla titrer, belli ki kızmakta
Gece diz çökmüş dizlerime yalvarmakta
Ben kalmışım ikisi arasında
Ne bahardan geçer gönlüm nede yazdan
Ay sinirlenir çatlar birazdan

Yetmez mi artık sevgili dilim yoruldu
Şafak neden atmaz diye soruldu
Tüm doğa beklemekten yoruldu
Yol ver geceye çekilsin artık aradan
Bak güneş doğar birazdan

Tenin tenimi yaksın sözlerin değil
Çatlamış dudaklarım susuzluktan
Şimdi dizlerinde uyur kalırım
Bak ruhum kaçtı gitti yorgunluktan…..