Toprak olabildiğince karaydı
Boyun eğmişti tarlalar
Sabanın kudretine
Hazırlanırken tohumlar
Filiz vermeye.
Nasır tutan elller
keyifle uğuşturulurdu birbirine
Yağmur şemsiye demek değildi
Can demekti tarladaki mahsüle
Haftalarca toprağa oturan beyaz örtüye
Çıksa bile insan böğrüne.
kapansa yollar geçit vermesede
Verdiği meşaket anılmazdı bile.
Gün az gelirdi çalışma azmine
Çok az tanık olmuştu güneşin
Penceden süzülüşüne.
Ekmeğini topraktan çıkarma gayretiyle
Unutulmuştu çoktan sabah uykuları
Evindeki sandalyenin rengi bile.
Büyürdü minnacıklar
Kuzu melemesi, civciv sesleriyle.
Verdiği onca emek sayesinde
Muhtaç olmazdı kimse birbirine
Gerekte yoktu böylece, hiç bir hileye
Dost eller birleşirdi gülen yüzlerle
Bundan seneler önce, seneler önce.
20 03 2009
Muharrem AkmanKayıt Tarihi : 20.3.2009 01:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım sizi.
Saygılarımla.
emeklerine sağlık.
tebriklerimle.
erol sagun.
TÜM YORUMLAR (31)