Seneler Şiiri - Adem Ulutaş

İlkbahar yaz derken sonbahar geldi
Bir biri ardından gitti seneler
Yüzüme çizgiler saça kar geldi
Gencecik günlerim bitti seneler

Gençliğimde deli coştum, çağladım
Yalan dünya sende güldüm, ağladım
Değişti vücudum göbek bağladım
Oysa bir zamanlar fitti, seneler

Hesap edemedim zararı kârı
Benimi anlatır bülbülün zarı
Gâhi mutluluğu gâhi efkârı
Bu garip başıma itti seneler

Daha vaktim var bellerdim önümde
Birikmişler hatıralar dünümde
Kötü günlerimde iyi günümde
Kaç kez devri daim etti seneler

Kir tutar mı günde beş kez yunulan
Aşk meyiydi bardağıma konulan
Güzellerin elleriyle sunulan
Sanırsın ki bal şerbetti seneler

Sevdiklerim gitti dönülmez yere
Her giden ardından öldüm bin kere
Yol ver şu Adem’e menzile ere
Bunca hüzün bana yetti seneler