Seneler Şiiri - İsmail Küpçü

SENELER

Çocukluğumu oyuncaklarımı götürdüm
Gençliğimi çabukça aldın benden
Heveslerimle, zevklerimle beraber
Aşkımı,sevgimi, sevgilimi de götürdün
Gücümü, kuvvetimi aldın benden
Atiktim cesurdum, cevval dım
Bunları da aldın götürdün benden
Sağlıklıydım yük yüklenirdim
Gündüzden gecelere çalışırdım
Mal, servet biriktireceğim diye
Zengin olup güçleneceğim diye
Emeklerimle, gayretlerimle beraber
Himmetlerimi de aldın götürdün benden
Mehtaplarda yazı yazar okurdum
Karalar içinde kılı görürdüm
Uzak yakın birçok şeyi görürdüm
Gözlerimi,ferimle beraber aldın götürdün benden
Yürürken sanki koşardım
Yorulmak nedir bilmezdim
Oturmak, durmak sıkardı beni
Şimdi yorgun, argın bıraktın beni
Su gibi akıp gittin üzerimden
Çoktan elliyi devirdim bile ben
Farkında değilim geçen ömrün
Aynalarda eskisi gibi göstermiyor yüzümü
Yansıtmıyor çehremi halimi
Ondan hep durmadan aldattım kendimi
Gencim güçlüyüm diye
Tabip, deva bereketiyle
Sıhhat ve afiyet de de oldum
Onun için kendi kendime aldandım
Ebediyen bu dünyada ben
Kalacağım gibi kendimi sandım
Tevehhüm eder avuturum nefsimi
Deve kuşu misali halim
Başımı kuma sokarım
Ta avcı görmesin beni
Ölüm mü? Başkasının başına gelecek
Kiyamet! Umumla beraber olacak bir olay
Faniliği kendimden uzak
Bekayı daha yakın umardım kendime
Evet böylece nefsime aldandım
Halbuki vak’a böyle değil
Ani bir kriz ile gidenler
Trafik kazaları ile sevk edilenler
Depremlerde can verenler
Hastahanelerde sıhhat arayanlar
Ameliyathanelerde yatanlar
Hepsi birden, görmek istenilmeyen
Sonumuzu bize gösteriyorlar

09.01.2001