Şenel Gökçe Şiirleri - Şair Şenel Gökçe

Mülteciyim, beyaz düşlerimi kaybettiğim yerde
anımsamıyor özlemlerimi zaman;
yangın elleriyle ilkbaharlarımı yakıyor.
Oysa külünü toplamıştım, tüm aşklarımın
senfonisindeyim, çekip gidiyor sonsuz mutluluk.

Yüzünü
gölgelerden gizlerken
zaman tedirgindi.
Durgundu kıyısında durduğumuz yaşam

Bağrıma bastırmıştım

Belki de bu son görüşmemiz
Belki de senin bilemediğin bir yerde
acemi bakışlarımı bırakıp
tanışıklığımızı alıp gideceğim

Bırak

Acılar çürümez sende
Her nasılsa yalnızlığın var
Şimdi bir başka hüzün sızdı yüreğine
Bir başka sessizlik karıştı sessizliğine
Artık ipektende ince olur
hayata dokunduğun ellerin.

Soğuk geceler gördüm, tutulmuştu ay.
Kanatlarını denize düşürmüştü
ilişti gözüme bir martının yalnızlığı.

Gel de eşkalini bir ömür boyu taşıma acının
maviyle hançerlenmiş kalbimdeki okyanuslar;

Böyle olcağından korkardım
Keşke kendimden bile gizleseydim
sevdamın illegal büyüdüğünü
Duygularım dilsiz olsaydı da söylemeseydi

Sağır olsaydı da

Her sabah sessiz bir ülkede uyanıyorum
gelecek, körleşmiş gibi duruyor yalnızlığın kucağından
yasaklı gülüşler, kavgayı büyütmüyor artık
belli ki, çoğu istekleri yanıtsız kalıyor
yarım ay bile taşımayanların.