Sene İki Bin Üç Şiiri - Uğur Sarı

Sene iki bin üç
Yaş yirmi iki buçuk tan yirmi üç
Yüreğim bir aslanın kafesinde
Aslan ise ateşli çemberden atlamak hevesinde

Dilimde bol acılı
On dört heceli bir türkü
Gönlümün duvarlarına çiziktirilmiş
Platonik ve acemi bir öykü
Bu türkünün bestesi sendin
Meçhulü ve güftesi ben

Ömür dediğin kırkına dayanmış
Bir ayağı kırık bir merdiven
Kulaklarımda çınlıyor
Sağır edici o ses
Azıcık kaldı
Birazcık diren

Bir yol vardı önümüzde
Uzayarak kıvrılıp giden
Aynı vapurda birer yolcuyduk
Yedi kat yabancı olduğunu bilen
Bu yolun yokuşu bendim
İnişi ve bitişi sen

Her gece odamda bir mahkeme kuruluyordu
Karanlık siluetler hâkim ve savcı oluyordu
Aynada bir suret
Bazen annem bazen sen oluyordu
Bu davanın yargıcı sendin
Fail'i ben

Sözcükler fazlalıktı
Ömür denen bir kısa hikâyeden ibaret
Ben hep susuyordum
Yüreğim şairlik hevesinde
Mısralarda şikâyet
Bu şiirin öznesi sendin
Noktası ben