Sene Şiiri - Sedat Özbek

... (sene)

Kalp susarsa can böyle acır işte,
Ne bir nefes cana can veren,
Ne bir yudum gülüş yürek yangınımı söndürecek
Varlığının dolu günleri
Şimdiler de yokluğunun sancılarıyle kavrulmakta.
Sana dair öyle çok birikmişliklerim var ki
Uzaklarda vurdun sırtımdan
Ne dokunabildim
Ne de sana ellerimi uzatabildim,
Sen yanmadın mı
Bir ses beklemek senden
Soluk beklemek,
Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım
Hiç bu kadar uzun susmadık sevgili
Hiç bu kadar uzun gitmedin benden bilmediğim yerlere.
Gözlerimi götürmeden yanında.

Düğümlendi: söyleyememeler başladı,
Körlendik: Görmemeler başladı
Uzaklardayız: dokunmamalar başladı el ele iken
Hayra değil bu alametler
Yine uykusuz gecelerin çığlıklarındayım
Haykıramıyorum: ya duyarsan, cevapsız
Yazamıyorum: Ya okumadan silersen,
Bakamıyorum: ya anlarsan ağladığımı
için için yanarsan,
Söyleyemiyorum;
Söyleyemiyorum: Ya kırarsan Rahatsız etme diye.

Bir ses beklemek senden
Soluk beklemek
Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım,
Hiç bu kadar uzun susmadık sevgili
Hiç bu kadar uzun gitmedin bilmediğim yerlere.
Gözlerimi götürmeden yanında.
Salgın bir hastalık gibi taşıyorum
seni sol göğsüm de
Şimdi sevmeye çalıştığım herkese sen bulaştırıyorum
Sensizlik dalgalarında hıçkırıklarım
Boğuluyorum
Kıyına vurdum işte
Alıp çeksene
Ölüyorum azar azar
beni görsene.

Son defa hissedip nefesini
Son defa sarılıp bana
uğurla (sana)
Hadi
Sev (sene) beni
gidiyorum artık
Git (me) desene
ve bu rüya
Hadi bit (sene)

garip bulut
13,01,2013
(A)