Sene Şiiri - Sevinc Arzulu

Sensizliyin ağrısını,acısını
bu gün daha hiss etdim ben.
Yandım,yandım ateşinde,
Yaş ağac tek his etdim ben.
Kimse görmez tüstümü,yox,
Kimse yapmaz büstümü yox.
Senden başqa.
Sen yoxsan ki üreyimde
zaman-zaman yuva salıb qara keder.
Sen yoxsan ki bu,dünyada
en,en haqsız tale,qeder.
Ne şekil yox,ne yadigar baxıb etirini alım.
Derdli halda nece qışın qara çetirini alım.
Hesret bana hep qaranlıq bexş eyleyir,
Hicran yene hep toranlıq neqş eyleyir.
Ne edim ki,dözürüm ben.
heyatımdan,yaşamımdan bezirim ben.
Bes uşaqlar? Onların ne teqsiri var.
Men onları xoşbext görsem,
toy gününün gül çelengin özüm hörsem
sevinirim,şadlanırım
Belke onda dünyanın en xoş bendesi adlanırım.
Ne edim ki indi sensiz dözmeliyim.
Ben deliyim:
sessizlikden,sensizlikden,sehvsizlikden..
Tanrı ne vaxt reva bilse onda sene geleceyim.
Gözle,bir gün öleceyim.