Sene 2004.Maddi durumumuz pek iyi değil.Pek oyuncağım yoktu o zamanlar.Misafirlikteyiz.İki tane çocuk var.Arabalarıyla oynuyorlar.Beni aralarına almak istemediler.Çocukluk işte terlikleri araba gibi yapıp oynamaya başladım.Gülmeye başladılar bana.Sadece çocuklar değil herkes.Babam usulca geldi.Oturdu yanıma.Kaptı terliklerden birini.Oynamaya başladı benimle.Herkes sustu.Susturdu babam onları.O zaman şanslı bi çocuk olduğumu anlamıştım.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta