Sene 2004.Maddi durumumuz pek iyi değil.Pek oyuncağım yoktu o zamanlar.Misafirlikteyiz.İki tane çocuk var.Arabalarıyla oynuyorlar.Beni aralarına almak istemediler.Çocukluk işte terlikleri araba gibi yapıp oynamaya başladım.Gülmeye başladılar bana.Sadece çocuklar değil herkes.Babam usulca geldi.Oturdu yanıma.Kaptı terliklerden birini.Oynamaya başladı benimle.Herkes sustu.Susturdu babam onları.O zaman şanslı bi çocuk olduğumu anlamıştım.
Şamil AkayKayıt Tarihi : 17.1.2015 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!