Sendrom Şiiri - Atakan Gülgar

saat 12.23
pembe hayal rengi elbise giymiş kadın kayboluyor balkondan
karıncalar usul usul yerleşip kemiriyorlar organlarımı
sen tedavime yanıt vermeyen hastalığımsın
dün anahtardın bu gün kilit
dağlarına sıcak iklimler serptiğim pürüzlü ovam
çakıl taşlarını nasılda düşürdün çıplak belinden?
tablosun
manzaran seyredilmeye değer
atlar koşar aramızdan
göz gözü görmez ortalık toz duman
kenti terk ettiği gün
kimseler uyanmasın diye
horoz gagasına hal hallar takılır
fırtınalı evlerde barınır baykuşlar
sen evlenme arifesindeki bir çiftin
ortak tükettiği kağıt helva tadıyken
alfabeler katledilir dilimin ucunda
konuşamam...