Sendrom Şiiri - Can Carmen

Kabullenmek istemiyorum
Elinde oyuncak olmuş hallerimin karşısında evcilik oynamanı
Mahsusçuktan höpürdettiğin plastik kahve fincanını kıskanmak istemiyorum
İmrenmek diyelim ya da önemini kaybetmesin
Gülguni dudaklarına değdiği için ender,
Bana incinmesin

Yutkunurken zorlanmak istemiyorum
Yağ gibi aksın mideme heyecanım
Boğazımda sıralanan lafların düğümüsün
Bağrımda filler tepinse
Bahtiyar olduğum gürültüsün

Uzaklaşmak istemiyorum çocukluğumuzdan
Halının kenarlarında park edeyim arabamı
Masum bir hakaretle şenlendir anımı
Eskinin keşkesini silkelim üstümüzden
Pirüpak bir tokat at bana sırf oyununu bozdum diye
Çocukluğumun naaşısın sonuçta, haklısın
Bozuk saçlarında parmaklarım dans ederken
Acaba canı acıyor mu telaşısın