Sendrom Şiiri - Şeyhmus Tanrıverdı

En büyük zekâtımı susarak verdim
Bilmem kaçıncı dalganın yüreğime vuruşu
Çok yıprandım çok saklandım çok kaçtım..
Adına sendrom dediler
Ayrık dediler
Yalnızlık dediler..

En büyük hatayı olgunlaşırken verdim
Ağaç meyve verdi bak gördün mü
Hakkını verdim bak gördün mü
Ne olgun dönemler geçti
Bir bir gözümün önünden
Kaç zemheri ayrık otlar biçti bu yürek
Piç kurusuymuşum susunca anladım

Kimin ahı indirir şahı mat eder
Kim severek ayrık otları biçti serzenişe
Nefret tohumları ne diye
İnsan güzel olana..
Kabil habile
Atar taşı biter yaşı
Dinmez sızı yatar hacı gönlünce

Ayrık öyküler diktim ömrüme
Ne hezeyanlar yaşadı mevsimler
Duvarlar kaç defa alçı örtülerine büründü odamda
Duvarlarımdan kaç nesil geçti
Biçti haseti, gafleti, hezeyanı...

Kaç zamandır uyku harbine feyezanım..
Bir bir gözümde biter harb-i cereyanım
Ramak kala son buldu feveranım

Adına sendrom dediler..
Tükendim!