Sendin Sebep Şiiri - Gülden Taş

Sendin Sebep
Seninle başlamış hayata,
Ve seninle açmıştım gözlerimi evrene,
Sen gelince çiçeklere büründü dünyam,
Oniki rengin tümünü buluşturdum gönlüm de,
Alı al, moru daha bir mordu,
Binbir renkli çiçeklerimle dolu kocaman,
Bir gönül bahçem vardı,
Bakmaya kıyamadığım,
Kokusuna, sevmeye doyamadığım,
Sendin tüm bunlara sebep,
Oysa ne fırtınalar yaşamıştım yokluğunda,
Kırmıştı tüm dallarımı rüzgâr,
Sen gelince dindi bendeki fırtına,
Kırılan dallarım yeniden filizlendi, sürgün verdi.
Koskoca karabulutlar dolaşırdı bölgemde dağıldı.
Şimşeklerim vardı çaktıkça,
Gök gürültüsünden uyutmayıp uykusuz bırakan....
İlk defa güneş doğdu
Sen gittiğinden beri dünyama,
İlk ışıklardı gelişinle vurdu yüzüme,
Aydınlandı her yer.
Yeniden başladı bende yaşam,
Ellerimi açtım Rabbime dua ettim,
Seni yeniden bana verdiği için.
Kuruyan denizlerim vardı,
Sen gittiğinde ölmüştü balıklar,
Kurumuş çoraklaşmıştı topraklar,
Düşmedi bir damla rahmet,
Unutmuştu yokluğunda mevsimler,
Denizlerim gibi sırasını şaşırmış
Birbirinin aynı olmuştu,
Ne yazı gördüm ne baharı hep kıştı bende.
Sen geldin ya çoraklaşmış topraklar, yeşerdi,
Başak verdi diz boyu, doldu denizlerim,
Yaşama döndü balıklarım dirildi.
Ne varsa ölen bende,
Denizdeki dalgalarım eskisi gibi
Sahili yalpalayıp durur,
Kumlar tane tane
Seni sevdiğimi haykırıyor,
Mevsimlerim yeniden sıralandı,
Sen gelince önce bahar sonra yaz,
Hazan mevsimini yok sayarak
Kışları es geçerek sıralandı bende,
Yeter ki bir daha gitme,
Beni mevsimsiz, beni renksiz,
Beni güneşsiz bırakma sevdam