İnce ince sesizce bir rüzgar esiyor
Aklımda fikrimde sensiz kalbimde
Sakin durgun ama ötesi sert ötesi öfkeli
Acıtma dan incitmeden vuruyor ruhuma...
Senden kalan ne varsa zulüm
Yanıyor, tepeden tırnağa ateş saçıyor
Yakıyor içimi, dumansız köze dönüyor
Taş çatlatan sabrım kökünden çatırdıyor...
Savaş hazır bir anlık öfkemin ardında
Sonrası sel yangın, kıyamet gibi
Yaş olanda yanacak kurunun yanında
Karalar günah gibi beyazdan çoğunlukta...
Öfkem hırsım beynimde çığlık atarken
Her an biraz daha kararıyor gözlerim,
Bedenim sensiz sessiz ruhsuz kalırken,
Issız kimsesiz ken bile dilime sendin biriken...
Kayıt Tarihi : 15.12.2024 19:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!