Kaşlarını çatarken, en güzel gülen sendin,
Arkadaş için her an, canını veren sendin.
Yazan yazmış yazıyı, elli dörtmüş son durak,
Her nefis bir gün elbet, bu ölümü tadacak.
Ne ekim ayı imiş, hem doğdun, hem de öldün,
Yalnız toprağa değil, kalbime de gömüldün.
Ömrüm oldukça her gün, okurum sana Yasin,
Bu dünyada gülmedin, o dünyada gülesin.
Ölüm bir son değildir, iyiler göçer gider,
Ölüm bir son olsaydı, ölür müydü Peygamber?
Her gün ölmekten ise, bir kez ölmek evladır,
Biz ne desek hepsi boş, iyi bilen Mevla’dır.
Arkadaşım Bülent Elbaşı'ya..
09.05.2011
Kayıt Tarihi : 17.12.2012 13:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!