Unutmuşum seni neydi ki adın
Sen melek değildin yoktu kanadın
Yıkıldı gönlümde o saltanatın
Dünyamı enkaza döndüren sendin.
Duygularım bile artık uyanmaz
Kül ettiğin kalbim bir daha yanmaz
Oynanmış bir oyun tekrar oynanmaz
Tüten ocağımı söndüren sendin.
Ardından kendimi elemde buldum
Susuz kalmış çiçek misali soldum
Ben de umutları olan bir kuldum
İçime kapatıp sindiren sendin.
Şimdi hatırlarım eski günleri
Sürgünlerde geçen acı dünleri
Görmezsin ateşsiz yanan tenleri
Bana Azrail’i andıran sendin.
Kayıt Tarihi : 8.11.2006 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!