Patikalardan aldın,
kaldırımlara serdin,
sanki insan değildim,
Ezilen bir böcektim.
belki bir çakıl taşı,
Değilse neydim?
o köprüden yalınayak geçmiştim,
korkuluklarına tutunarak.
Haramiler tutmuştu köprü başlarını,
yapışarak ayaklarım taşlara.
Her adımıma dikkat ederek,
dikkatli yavaş yavaş.
Canım ince bir sicimle bağlanmış bedenime,
yürümüyorum, sürükleniyorum.
Haramiler sadece cüzdan değil,
vicdanımı da istiyor.
Asla ve asla vermeyeceğim,
Beni yalnız bırakan sendin.
Kayıt Tarihi : 7.6.2006 17:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!