Sendeyim Şiiri - Şevval Mirhan

Yine aynı yerde, yine sende buluyorum kendimi. Bende bıraktığın taddan mıdır unutamayışım ya da senı kendımden cok sevısımden mıdır bu cefa? Bilemiyorum. Defalarca söz verdiğim halde kendime, aklıma gelmeyeceğine, gözbebeklerimde seni taşımayacağıma yemin ettiğim halde yine sendeyim. Gulusunde sakladığın aşkın mayhoş şarabını unutmak mumkun mu ki Tanrı’ya seni bana geri gondermesi için ettiğim duaları keseyim? ya da kayan her yıldızda seni dilemekten vazgeçeyim bir anda.vefasızlık olmaz mı bu? Hiçbir şey olmamış gibi, yaşanmışlıkları yok sayarak. Sevmemis, hissetmemis, hic ozlememıs gibi. Senin yaptığın gibi. O zaman farkımiz kalmaz -kı acıya katlanmamın tek nedeni senin gibi olmayısım ve gecmıse saygımdandir. Biliyorum artık sevmeyecektim deli gibi. Tebrizi’nin mevlana icin yandığı gibi yanmayacaktım, ya da özlemeyecektim rakı masasındanki bir balığın denizi özlediği kadar. Sana yazdığım yazıları atarken sen de gidecektin usul usul, adım adım hayatımdan.çünkü seni sensiz yaşadığım her an yıprandığımı bilecektin. Hergun biraz daha eridiğimi hissedecektin bir önceki gune nazaran. Sana her dönüşümde biraz daha parçalandığımı görecektin. Yüreğimde acın, aklımda sözlerin. Bana kalan tek şeyse gereksiz fakat bir kesik kadar acı ve gerçekçi yokluğun.imtihanımızın ayrı kaldığımız zamana dayanmak olduğunu söylerdin; oysa şuan ben senin yokluğunla sınanıyorum. Ve geçebileceğimi sanmıyorum bu defa.Diğer sınavlara benzemiyor ki bu sallayıp çıkasın. Bataklığa saplanmış gibi her çırpınışımda biraz daha batıyorum. Özlem mi bu? Yoksa aşktan mıdır? Peki ya aşk nedir? Özlüyorum, acı çekiyorum, parçalanıyorum; ama aşktır diyemiyorum. Nasıl derim ki bu aşktır diye zira ben kendime yaşıyor bile diyemezken..