Sendeyim Şiiri - Taştan Çıralar

Sende uyandım
Sende kendime geldim
Ölümcül kış uykusundan
Kök saldım tutundum
Tırmandım yüceliğine
Sensiz
Her şeyin hiçliğini öğrendim sıcaklığında

Yüreğim bir yanardağ dibiydi
Deprem yemeden
Lavlarım kendimi yakardı
Sessiz karanlığımda
Gözlerimden vurdun
Derinliklerimde ulaştın bastırılmışlığıma

Vurduğun neşterden sana aktım
Yeşile hasret çölüne
Önü görünmez karanlığımda
Buz kesen soluğun yakarken
Olanca ısımla kucakladım kutuplarını

Dile geldi
Yaşamadıklarımız itiraflarımızda
Doruklardaki mutluluktu
Kuş tüyü hafifliğinde uçuştuğumuz
İki yürekten damıtılandı
Sevdanın kitabını yazan
Aşkımızın kanatlarıydı
Uçtukça yorulmayan

Düşürdüğün yıldırımlarla
Şoka soksan da
Kör etsen de duygularımı
Bekleyeceğim sabırla
Aslına dönülecek günü

22.04.2005