Sendenizler Şiiri - Atilla Şabudak

çocuk düşlerimizden ayırdım
takvimleri
.../...
kopardığımız yerde kaldı iklimler...
gözümden yolduğum hüzünler
şimdi
senin saçlarını tarıyorlar....

ve...
minnacık elleriyle çocuklar
yüreğinin merdivenlerinde büyüyorlar...

çocuk düşlerini ısıttığım gecelerde
yıldızlar koptu gökten
yakamoz / ıslığını yitirdi...

kalıp
silinmeyeyim demiştim.....
.....................kaldım.................... / s e n d e n i z l e r i
.......................................................ılıtsın diye yüreğim...

beyaz ne kadar ak'sa
siyah ne kadar kara
sen ne kadar ben'sem
bitmek
olmuyor hiç...

../..
takvimlerden günleri sökmemiş gibi yapmak
cehenneme dönerken iklim /
t i p i y e t u t u l d u m demek,
zor oluyor..

senden izleri bebeğim..
yüreğimin tenhalarına sır etmek...
odamın duvarlarına hapsetmek.....
ve /
deli bir hasretken yaşamak,
nedir bu
her gün
yepyeni düşsel
gurbetlere sarılmak...
../..
s e n - d e n i z l e r i - s i l
b e n - s e n d e n - i z l e r i sel yapıp
boğulayım...
sen
/akşam olunca
perdeyi çek sokağa /
büyümeyen çocukları
bırak dışarda...
ben
/ özlemlerimle büyüteyim / herşeyimi...

s e n
-d e n i z l e r i s i l - b e b e ğ i m................
b e n -
s e n d e n i z l e r i- sel yapayım...