Senden Yana Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Çölde çiçeklerim solmuş sanmıştım,
Meğer ne yaman yanılmışım!
Ayışığı gözlerin doğmuş üstüme Güneşe inat,
Sessiz ağlayışlarım öksüz kalmış.
Yeniden, yine sana, bu umut bağlayışlarım…

Cemreler düşürmüşüm gönlüne,
Gülücüklerini anlamlandırmışım.
Varsın taşsın çağlayanlarım,
Şımarıp dursun yanağımda gözyaşlarım…

Ben sensiz olur muyum hiç?
Seni sevmek, bence en güzel ibâdet.
Daha kaç fırın ekmek tüketeceğim kim bilir?
Ama bil ki; kendimce bir gönül adamıyım.
Hiç, ama hiç eksik olmadı sana bağlanışlarım…

Bildiğin gibi her şey!
Gelgitlerim bir kör düğüm.
Sen, her düşen yaprakla,
Başka bir kök atıp sarmalarken yeniden beni.
Senden yana son nefesim,
Çılgın yüreğim senden yana.
Aşk-ı muhabbetle bin selam ey sevgili!
Kul kölen olmuşum sana Tanrıçam diyeli.
Boş çevirme beni,
Tüm sevenler için bu yalvarışlarım…

11.06.2009 / ANTALYA