Seni severek yaşamın kıyısına tutundum,
Seni sevme umuduyla hayat buldum.
Oysa şimdi kendimi,
Bir çıkmaza yapılan yolculukta hissediyorum
Bir bana kapalı tüm kapıların…
Masumdun, saftın, kutsaldın,
Gökte yıldız gibi ışıl ışıl,
Güneş gibi tek ve sımsıcak,
Yosun rengiydin okyanusların.
Seni yaylalarda çoban ateşi sandım,
Seni ilk gözağrım olarak tanıdım…
Tut kavra ellerimden.
Sende tadların tadını,
Vuslatın huzurunu arıyorum.
Yoksa tökezleyip düşeceğim.
Haber yollamış fırtınaların efendisi!
Çok uzakta bilinmezliğin sarmalındayım…
Sen duymadıkça beni
Görmedikçe gönülden içimdeki yeşilliği,
Taaa en başa yönlendirdikçe beni!
İşte o zaman;
Çağlar ötesi yalnızlığıma “merhaba” diyeceğim!
“Yine ben geldim.
Bir türlü beceremedim sevilmeyi,
Bir türlü beğendiremedim kendimi! ?
Ey yalnızlığım!
Yine yeniden merhaba”…
08.03.2009 / ANTALYA
Yılmaz TürkyılmazKayıt Tarihi : 8.3.2009 23:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!