Senden vefalı çıktı güllerin

Senden vefalı çıktı verdiğin güller
Yedi defa açıyorlar bir yılda
Yedi defa gülüyor her bir goncası
Soğuk küstürmüyor
Sıcak soldurmuyor
Beni her gün öldürmüyor
Senden vefalı çıktı verdiğin güller..

Yüreğime bıraktığın ateşin
Küllenmek nedir bilmiyor
Ta gözümdeki yaşları yakıyor
Gönlüm bir yandan
Günüm bir yandan yanıyor
Gözlerim, içim, dışım kanıyor
Verdiğin kırmızı güller gibi..

Küçücük saksıda
Yanakların gibi pembe pembe açıyor
Hele biri var ki içlerinde
Goncalar sunuyor
Boyundan büyük güller açıyor
Türlü renklere döne döne..

Dalıyorum bazen, konuşuyorum onlar la
Sen diye sarılıyorum
Sonra her yanımdan kan damlıyor
Varsın olsun diyorum
Hasretinden bir parça eksilttim ya
Bir parça sen oluyor ya kollarımda
Kokluyorum ya saçlarının kokusunu
Verdiğin güller var ya o güller
Senden vefalı çıktılar.

Suyun tadı acıyor ağzımda
Sevdam sevgim acıyor
Aldığım nefes kirleniyor
Sabah sabah siyah doğuyor güneş
Bulutlar yağmuru tanımıyor
Benim de güllerin de boyunları bükük
İnadına teninin
Beyaza dönüyor yaprakları
Saçlarım gibi
Önce sana sonra bana benziyorlar
Bırakıp gittiğin
Benim gibi unuttuğun o güller var ya
Senden vefalı çıktılar..