Savaştım… Seni, bizi, her şeyi kurtarmak için elimden geleni yaptım. Sabrettim, sustum, anlaman için bekledim. Ama bir yerden sonra anladım ki, bazı savaşlar tek başına kazanılmıyor.
Senden ve bizden vazgeçtim. Çünkü ne kadar uğraşsam da, hiçbir şey değişmedi. Çabalayan hep ben oldum, ama karşılığında sadece yorgunluk aldım. Bir ilişkide iki kişi olmalıydı, ama ben hep tek başıma taşıdım bizi.
Sevdiğim için kalmıştım, ama artık kendim için gidiyorum. Çünkü bir insan, sürekli eksildiği bir yerde kalmamalı. Hislerini hiçe sayan birine tutunmamalı. Artık ne olursa olsun, dönmeyeceğim. Çünkü vazgeçmek bazen en büyük özgürlüktür.
Senden ve bizden vazgeçtim. Ve belki de ilk defa, kendim için bir şey yaptım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta