Senden vazgeçtiğimi sanma sakın!

senden vazgeçtiğimi sanma sakın
amansız yakalandım gidişinde
habersizdim
kapıyı 'küt' diye çekişinde
ardından seslenmedim sanma sakın
ayak topuk seslerinde
boğazımda yumru oldu kelimeler
gitme diyemedim!
beni de yanında sürükleyişinde...

perdeleri yırtıldı gönül arımın
sövüp saydım iç çekişimde
dudaklarımda diz işleri
sensizlik oturdu
kan akışında
senden vazgeçtiğimi sanma sakın
sonradan gördüm, geriye bakıp üzüldüğünü
omuzların çökük, boyun büküşünde...

her şey sende suretleniyor
çığlıklarımın göğe yükselişinde
sensiz bir an nefes aldığımı sanma sakın
yaşamak sende ölmekmiş meğer
ölümse sende var olmak
artık olmayacaksın biliyorum can çekişimde
senden vazgeçtiğimi sanma sakın
kulaklarım çınlıyor gelişigüzel, belki de senin içine işleyişimde...

Cengiz Alçayır