Senden Vazgecmek İçin o Kadar Sebeb Var ki

SENDEN VAZGEÇMEK İÇİN O KADAR SEBEB VAR Kİ
SIRF BU YÜZDEN HERKESİ SANA BENZETİYORUM

(Beyaz safyaları düşünmek doldurmaktan daha zor geliyor, gözlerinin kapanmasına izin vermek, aklımın sesini dinlemek …..kendi sessizliğimde boğulmak gibi….
Ve yabancıyı bu gece herkes tanıyor…)

ufak bir ust not

Dün akşam gittiğim tüm barlarda ağlamaya çalıştım,
Dalıp dalıp derinlere gittim annemi üzmek pahasına,
İnsanlar dans ederken ben sahte gülücüklerle onları mutlu ettim
Bunun adına acizlik dedim. bazıları acı, bazıları yerimden kalktığımda dans dedi.
İSMİNDE TÜKENDİĞİMİ ANLADIM.
Herşeyin bir şeyler üzerine mi kurulu olduğu geldi aklıma,
Az önce daha eskiyim demek istedim
Aslında az sonra daha da eskiydim …..

Nereye gidersem gideyim sözler yaraladı beni canım
Bastığım cam kırıklarıyla birlikte
Sorular sorunlar,onları soranlar birebir kayboldu bu alkol küründe,
Belleksiz bir tanrı diledim tekrardan
Daha önce dilediklerim sanki olmuş gibi
Halbuki dalgaların iz bırakması gibiydi yaşadıklarım
SİLİNİYORDU.
Dalga olmak geldi içimden aniden
İz bırakıp unutulmak
Korktum üşüdüm aniden
Seninde bir başkasını böyle düşünüp üşüyebileceğin geldi aklıma
Ürperdim …
Ağlayamadım yine …tek sorun buymuş gibi..
Ama çalıştım damlalar beni kırmadı.
Yenilendi kalp atışlarım, yenilendi gözyaşlarım
Yeryüzü ıslandı biraz da tanrı yardım etti bana
Heryer ıslandı biraz da tuzlandı.seni merak etti yaratttığı birini…
Gerisi olmadı…

Balık olmak geldi içimden sonradan,
Bildiklerimle tutulmak
Onlardan öğrenmek lazımmış tutulmayı,
Yeni anladım bizim intihar etmis balıkları yediğimizi
Balıklar salak değildi benim kadar …
Neydi ki yaşadığım beni cumartesi günü böyle büken …
Merak ettim sonra sizin orda da cumartesimi diye.
BELKİ YAKARSIN BELKİ DE OKUMADAN ATARSIN, DİYE BU ŞİİRİ AVUNDUM..
Uzaklara gitmeyi düşündüm sonra çalan salak şarkılar oynayan salak kadınlar önünde
Ama bu barın dışarsı bile uzak göründü gözüme,
Ne kadar uzağa gidebilebilirdim ki?
Şehir ülke ne değiştirebilebilirdim ki?
Ne kadar kaçabilebilirdimki gerçeklerden, gözlerinden …?
Ve kabullenmek herşeyinle seni
Ne kadar dayanabilirdim ki?

(bölüm 2)

(Sonra dışarı çıktım kar karşıladı beni
Heryer beyazdı
Meğerse yanlış yolları beyazla giydirip kandırlımışız
Yabancı olmuşum ben bu kente yeni anladım
üzülmemek için, kendi bildiğim gibi olurken ….
Yabancıyı bu şehirde herkes tanıyormuş
Seslerini sessizliğini, içinden çıkamadığı imgeleri
Yama kabul etmeyen kalbini.
Tarihinden haberi olmayan istanbul bile tanıyormuş
Ve bu gece gökyüzü yeryüne düşerken,
İliklerimde korku gözlerimde yaş
Hiçbir rüya ses çıkartmıyormuş dönüşürken kabusa.)

Her barda bir şeyler bırakıyorum, kendimden gözlerinden gözlerimden
Işıltılı gözlerinde bir sonsuzluk arar gibiydim şimdi anlıyorum
Senin üstüne kurulu birkaç kelimeyle oynuyorum
Bardağın içinde sanıyorum tüm kelimelerim, korkuyorum
Kaybetmemek için içiyorum, ne kadar saçma …
Mavi elbiseni arıyorum hiçbir zaman giymediğin
her kızın üstünde sana dair bir şeyler buluyorum,ama birleşince sen olmuyorsun.
ellerimi ortaköy’ün üzerinde biliyosun resim çiziyorum.
bir yandan gemiler ellerimi tutuyor, bir yandan sisler boğazımı düğümlüyor.
seni görüyorum dejavu sanki yeni yeni yeniden …
zararı üsütüme alıyorum,çünkü canım yanıyor,
somut acılarla denerdim eskiden anıları
şimdi büyüdüm ellerime söz geçirebiliyorum.
yüksek sesle söylüyorum bunları
iyi olabilirim.kandırmıyorum, inkar etmiyorum.
İçimde bir kuşla yaşıyorum ben tanrım uyuyamıyorum.
Ondan vazgeçmek için o kadar sebeb var ki
Sırf bu yüzden seviyorum galiba tanrım…