Artık senden vazgeçiyorum sevgili...
Bütün benliğimle, yüreğimle, ruhumla,
Sana ait olan ben, senden vazgeçiyorum...
Senin dediğin gibi, hoşça kal...
Sana, bana, hayata, dünyaya, havaya, güneşe ve her şeye...
Hoşça kal...
Artık senden vazgeçiyorum sevgili.
Seni sevmekten, seni yaşamaktan,
Yüreğimin senin için çarpmasından vazgeçiyorum.
Bir nevi kendimden vazgeçiyorum.
Yumuyorum gözlerimi, karanlığın en derinliklerine ini-
yorum.
Ve kendimi sensizliğin kollarına bırakıyorum...
Gidiyorum bir bilinmezliğe doğru,
Sonumun ne olacağını,
Yolumun nereye çıkacağını bilemeden...
Ben senden vazgeçiyorum sevgili...
Seni mahkûm ettiğim yüreğimde,
Ölüme terk ediyorum...
Seni söküp atamadığım yüreğimde...
Sadece sana ait olan...
Ve sadece senin için atan yüreğimde.
41
Nasıl ki ben sensizliğe mahkûm olmuşsam,
Nasıl ki hayalsiz, umutsuz, sebepsiz yaşamaya mahkûm
olmuşsam,
Ben de seni oraya mahkûm ediyorum.
Nasıl ki her yer bana zindan olmuşsa...
Ve sen beni bu zindana mahkûm etmişsen,
Ben de seni orada ölüme mahkûm ediyorum!
Hoşça kal diyorum... Sana, kendime ve bize...
Kayıt Tarihi : 10.9.2020 16:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!