Senden Vazgeçememek

hisli birkaç cümle ardından
ve bilmediğim kaldırımlardan
yürüyerek uzaklaşıyorum
kalbimdeki ateşleri dindirmek için
uzaklaştıkça gözlerime
daha da yaklaşıyor gözlerin
ufkun ötesine doğru açıldıkça yelkenlerim
soluk almak için durduğum limanlar
yine gönlünde bir yerde oluyor
koşmak istesem sanki ayaklarımda
binlerce kilo prangalar var
yoruyor yavaşlatıyor ve durduruyor beni
her kaçmaya çalıştığımda
zindana atıyor ellerin bedenimi
umut bana verilmiş bir ekmek misali
her zaman taze her zaman yeni
fakat ruhumun paramparça her yeri
ve vazgeçilmezmiş gibi sevdiğim o kara zemheri
kış yavaş yavaş geliyor peşimden
amansız bir fırtına ve kıyamet eşliğinde
soğuk kesiyor vücudumu
yaralar kabuk bağlamayacak kadar derin
halbuki soğuklar düşmanım değildi
her gün sokaklarda beraberce
ve özgürce gezdiğimiz zamanlar
bazen gözlerine bakmak yeter derdim
içimi ısıtır kavururdu
bazen oynadığım saçının bir teli
sırat köprüsünü andırır
geçemeyeceğimi bildiğim halde
yürümeye cesaret gösterip
kendimi aşağı bırakırdım
belki cehennemim olurdun
belki de sönmeyen ateşler yaratırdın gönlümde
fakat senden vazgeçmek intiharım olurdu…