Senden Vazgeçemem Istanbul

Gecelerin ayazı essede yüreğime,
Ayrılığın acısı kadar yaralamaz beni.
Şimdi senle olmak varken,
O, güzelim akşam sahillerinde
Neye yarar burada özlemek seni.

Gün batımı başkadır sende;
dünyada yoktur eşi benzeri.
Hele balık ekmekle geceye başlamak
İnsanı bir başka hayallere
Alır götürüverir bedenini.

Gün gelir taşlarında yazar tarihin,
Bir başkadır,seni senle anlamak şehrim
Sevmek,seni ölesiye sevmek
Ne bu zamanda,nede başka zamanda
Dolduramaz senin yerini.

Canın sıkılsa,gezecek yer çok
Elini atsan Üsküdar,Bebek,daha bir çok yerin
Akşamcı kahvelerin vazgeçilmez.
Sen ne güzel şehirsin Istanbul
Vazgeçilmezim.

Buralardan sana selam çok,
Yüzümü okşayan rüzgar ile.
Derler ki doğduğun değil doyduğun yer vatanın,
Ben bu söze tüm benliğimle isyan ederim.

Vatan dediğin senin gibi olmalı,
Başını göğe kaldırdığında özgürlük ruhuna dolmalı.
Sen şairsin,sen dünyada bulunmaz eşsiz bir ressamsın
Kimse eline su dökemez derim

Dün seni konuştuk komşularla,
Boğaza bakan yalılarından,
Şehidler diyarından,
Tabiat ananın el verdiği boğazından.
Haliç'ten,
Sana selam veren gemilerinden,
Gecekondularına sığınmış umut arayanlarından,
Acı,acı bağıran martılarından,
Tuz ve yosun kokan havandan,
Sabah güneşi ile aydınlanan maviliğinden,
Bahsettikte özlem gideremedik.
Gözlerimiz yaşlarla doldu.
Yüreğimiz bir kere daha acıyla kavruldu.

Meğer sen ne şehirmişsin Istanbul!
Vazgeçilir denilsede yalan,
Başka herşey senin yanında viran.
Dünyaya bir kere daha gelsem inan,
Senden vazgeçemem Istanbul.