Senden Uzak Yine Senli Diyarlar…

Senden Uzak Yine 'Senli' Diyarlar…

Gözlerimde o eşşiz billurdan güneş tahtın var,
Açılan kapılar ardında berrak bir imparatorluk ruhumu sarar,
Seyriyle hangi türküyü dillendirsede önümdeki baharlar;
Yüreğim meşkinde,yine İstanbul İstanbul diye ağlar!

Bitmez nice efsunlu hece dilimde uzaklaştıkça yakınına nam salar,
Firkatin narıyla demler,nihayetsiz yollar,mai hülyalarda hatıralar…
Ey hat sen ki; yüreğime kulak veren nefes aldığım soluklar,
Ardısıra terennüm olur aynı nakaratta cananı fısıldar!

Zümrüt gibi hanedanın gerdanında uzanıversin yedi tepeli bağlar,
Yenilenen aşkınsa zamanı kor gibi dağlar.
Bilmem ki hangi hicran içre sevdaya inat bu zarlar?
Amma sevenler der ki; gönül hafakanlarına derman imiş ‘senli’ bağlar!

Kalemim dile gelip yazamadıysa hayli zamanlar;
Kırık mızrap ile hale varmaz sözün dargınlığa adı var.
Şimdiyse öylesine sensiz,sessiz yaşarken bu tablolar,
Mazi gibi,ben gibi senden yana tüm şahikalar!

Yalnızlığımın en mukaddes yerinde, dostluğun destanındaysa martılar,
Acep niye dil bu halimi izhara açar?
Cevabı yine senden bir tılsımla yaşar:
Sevmenin adında,senli heceleri bu can saklar!

Elimde bir küçük kağıtla seni anlatamaz bu bende öylesine naçar,
Kalbimi mutmain kılan elbette yine baktığım olduğun anlar…
İstediğim,güzelligin renklerinde,grubun eteklerinde,şerha şerha ezberlediğimsin!
Dahasında senden uzak olsamda yine ‘sen’ diye dinlediğimsin!

FATMA SATIR