Senden uzak Seninle Şiiri - Mukmiri Ahdar

Vakit bir akşam üstü…
Yere düşen sonbahar yapraklarına basmadan,
Geçmişi düşünmeden,
Geleceği merak etmeden,
Seni aklımdan çıkarmış,
Kalbime sevdayı unutturmuş,
Kuş gibi hafiflediğimi düşünürken,
Öylesine adımlarken sokak kaldırımlarını,
Birden bir şey oldu …
Hani kaybettiğin bir şey gelirde aklına için sızlar,
Bir anda içinden bir şeyler kopar,
O an gözlerinden hüzün bulutu geçer,
Ve iki damla yaş süzülüverir ya yanaklarından!
İşte öyle bir şey oldu…
Sonra kaldırdım başımı ve
Sağa sola baktım.
Gözlerim yine seni arardı,
Senden bir iz, senden bir işaret …
Yalnız değil miydim ?
Neden her yerde seni görüyorum.
Bak karşılaştığımız cadde,
Şurası seninle buluştuğumuz köşe başı,
Az ilerisi senin ofisin,
Şurası eski evimizin sokağı.
İşte ilk defa elimi tuttuğun o yer,
Evlilik yıldönümümüzü kutladığımız mekan,
Ve ilk çayımızı yudumladığımız çay bahçesi.
Sen neden baktığım her yerdesin ?
Oysa her şey geride kalmıştı,
Hani unutmuştum ?
Tek suçlu o tezgahtaki kestaneler mi ?
Göz ucuyla bakmıştım hâlbuki,
Hani şu seviyorum diye almadan geçmediğin,
Gerek yok desem de almadan binmem deyip,
Vapurlar kaçırdığımız kestaneler …
İnsan ne kadar uzaklaşırsa uzaklaşın,
Bir anıya bakarmış bıraktığın yere geri dönmek,
Yine aynı şey oldu…
Sensiz başlayan bir gün, yine seninle bitti.
En kötüsü de korkarım ki bir gün
Biten gün değil, ömür olacak.
Ve ben yine senden uzak,
Seninle ayrılacağım bu dünyadan…