Senden uzak kalmaya nasıl dayanıyorum?

Senden uzak kalmaya nasıl dayanıyorum?
Direniyorum boynuna atlamamak için
Gövdene göğsümü yaslamamak için
Kendimle mücadele ediyorum çoktandır
Ellerim ellerini, o kocaman ellerini öyle özledi ki
Sıcaklığını,
Bir yastıkta uyumayı, oh evet midye kabuğu gibi
Kök salardık birbirimizde
Ayaklarımız bile değmeliydi
Bir milim boş yer kalmamalıydı
Tenine değmeyen tenime ten diyemezdim
İlla senden geçecekti kokun, terin bana
İzi kalacaktı

Gözlerinin içinde kaybolmayalı ne kadar zaman geçti
Sana baktığım zaman içimi susturabilmeyi bir başarabilsem
Yıkılacak duvarlar
Eriyecek buzlar
Biliyorum
Ama öyle çok ağrıma gidiyor ki
Sana gelmiş aşk’a yaptığım ihanet
Öyle can acıtıyor ki
Korkarım bu acı sonum olacak

Şimdi akşamları ya yoksun
Zaten bir vardın bir yoktun
Sana göre hatalı olan hep bendim
Hep SEN, Sen, Senin böyle davranmaların diye başlardı cümlelerin
Suçlardın, karalardın, kırardın, incitirdin
Ben, içimde fırtınalar kopardı, yine de güçlü dururdum karşında
Her sözcükle savrulurdum ama yine de kopmazdı içimde ki bağ sana
Çünkü Aşk’ın turuncu hali vardı

Gel zaman git zaman yenik düştü
Omuzların kaldıramaz oldu
Her seferinde daha kuvvetle üzerime gelen sen
Minnacık beni ezip geçtin bir kalemde
Haykırdım: YAPMA!
Bitirir beni
Öldürürsün ellerinle beni…
Dinletemedim

Yine de, çok özledim ben Mavi’mi
Yemeklere gömülmeyi
Sahilde el ele yürümeyi
Birlikte zaman geçirmeyi
Birlikte bir olmayı
İki okyanusun buluşması gibi
Ne güzeldi…

Simdi kurumuş nehir yatağı gibi
Çatlaklar dolu tenimde
Derin
Keskin
Acıtıyor
(02.06.2012/Ada)