Senden üç ay sonra açtım, gözlerimi bu dünyaya.
Üç ay geç kaldım sana.
Üç ay daha seninle aynı dünyada nefes alabilecekken.
Geciktim ilahi nefes ortaklığına.
Doğumunda yaşıyor olmak isterdim,
Hissedermişim gibi geliyor elbet ilk nefesini.
Sen öyle Ağustos çocuğu, öyle güneşe benzer, öyle alnında güneşin.
Ben sonbaharda, ağacın istemediği bir dal yaprağı.
Kopup dalımdan, sana kertmişim kendimi.
Sana hazırlamışım, bu gün görmemiş bedenimi.
Yazılmamış hiçbir tutanakta ilk kurduğum cümlem,
Adım geçmemiş hiçbir fotoğraf albümünde.
Sana saklamışım gerçek doğumumu,
Seninle doğdum, kopup ana kucağından.
İlk cümlemi sana yazdım, ilk nefesimle kurulan.
Ufacık ellerim kaleme dokunmuş,
Ne zaman yeni bir şey yazmak istesem,
Eskisinin izi kalmış arka sayfalarda.
Ve şimdi bu en çekilmez doğum sancısında,
Üç ayın hatrı kalmış, her mısranın sonunda.
2020
Berk BekboğaKayıt Tarihi : 10.10.2021 21:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!