Senden Sorulsun... Şiiri - Sait Yalçın

Beni vefasızca sözsüz bıraktın,
Gözyaşım zerresi senden sorulsun.
Onlarca mısramı öksüz bıraktın,
Güftesi, bestesi senden sorulsun...

Uğruna döktüğüm onca servetin,
Gül diye çektiğim onca zahmetin,
Başıma açtığın bunca zilletin,
Kırılan hevesi senden sorulsun...

Günahı sevabı taktığın yoktu,
Bir gün de gönlüme aktığını yoktu,
Samimî, gözüme baktığın yoktu,
Ruhumun neş'esi senden sorulsun...

Özgür ruhum koydun demir kafese,
Acı kattın aldığım her nefese,
Gözle ki mutluluk yelleri ese,
Dertleri çekmesi senden sorulsun...

Mutlu olmak idi sade muradım,
Bunu da çok gördün, arttı feryâdım,
Mazluma çıkardın şu mağrûr adım,
Gül kokan nefesi senden sorulsun...

En acı günlerim oldun dünümün,
Pişmanlığı oldun âhir ömrümün,
İçine ettiğin gecem, günümün,
Uykusuz gecesi senden sorulsun...

Ben rahmet bekledim, dinmedi dolun,
Ben çile çektikçe sarmadı kolun,
Gönlün almak için gittiğim yolun,
En uzak beldesi senden sorulsun...

Bu gönül vefasız olanı bilir,
Dinmedi gözünde hiçbir gün kibir,
Zehrolsun yazdığım onlarca şiir,
Mısrası, hecesi senden sorulsun...

Sait'im, sen beni nasıl uyuttun?
Oysa benim için sonsuz umuttun,
Aşkımın yeşeren dalın kuruttun,
Çürüyen meyvesi senden sorulsun...

19.02.2025 Samsun
Saat : 13:24