Bir zamanlar kalem tutuyordu bu parmaklar ve konuşamadığım duyguları kelimelere döküp şiirler yazıyordu.Ama uzun bir zamandır şiir yazamıyorum.Sen artık yoksun ve şiir yazabileceğim birisi de yok artık.
Meğerse sen benim hayatımda ne kadar önemli ve ne kadar büyük bir yer kaplıyormuşsun.Bak sen artık yoksun ve her şey ne kadar anlamsız ve boş.
Gözümden akan yaş yüreğimdeki yangını söndürmeye yetmiyor.Senin gittiğin gün yüreğime bir kıvılcım düştü ve o kıvılcımdan çıkan yangın yıllardır alev alev yanıyor.O yangın o kadar büyüdüki artık sen bile söndüremezsin.
Neler yapmazdımki seni bir saniye daha fazla yanımda tutabilmek için.Ben seni tutamadım ve sende bir sabun gibi ellerimin arasından kaydın gittin.
Hep bekledim.Belki bugün gelir diye kaç sabah yataktan ümitle kalktım.Belki Tanrı beni duyar ve bizi bir araya getirir diye kaç gece dualar içinde uyudum.Gündüz işi vardır o yüzden gelememiştir diyerek kaç geceyi sabah ettim.Belki gelir diyerek yüreğimi senden başkasına kapattım.Ben bunları yaparken sen bana geri dönmeyi bırak benden her gün bir adım daha uzaklaştın.
Şimdi seni sevdiğime ve senin için boşa harcadığım hayatımdan pişmanım ama nafile.Geçen zaman geri gelmiyor.Senin yüzünden kapattığım yüreğim artık açılmıyor.Artık kimseyi sevemiyorum.Çünkü yüreğim senden sonra sevme yetisini kaybetti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta