Senden Sonra Uyanışlarım

Dili yok, mühürlü dudakları
Gözleri keşke kokulu söndü sönecek bir mum kendi karanlığında
Yandıkça kirpiklerine akıyor ayrılık, soğuyarak donuyor bakışlarında
Birkaç kırık sözcüğün fısıltılarını dinliyor
Susarken bir çığlık yükseliyor, sessizlik sağır da edermiş
Yeni öğreniyor...
İçinde can çekişen umutların ayak seslerini duyumsuyorum
Sığınak arıyorlar hayatta kalmak adına
Ve karartma günleri
Aşk saklanıyor kanlı sokakların kuytularına...
Ayrılık tutmuş köşe başlarını yüreğinin,
Acı diriliyor yavaş ve derin...
içindeki mevzilerini yakarcasına terkedilmişliğinin
Bir sigara yakıyor, alevin aksi düşüyor bakışlarına,
Gözlerindeki yaşlar alazlanıyor....
Birden tutuşuyor gecenin sessizliğinde,
Kıvılcımlar ateş alıyor saçlarında
Küller bile yanıyor avuçlarında,
Aşk saklanıyor kanlı sokaklarının kuytularında....
Uzaktan seyrediyorum, dokunmaya korkarak tenine
Sonra neden aniden dokunuyorum....
İrkiliyorum soğukluğundan ve
Uyanıyorum soğukluğumdan
Bir mum yakıyorum karanlığına
Açıyorum perdeleri
Nefesim vuruyor soğuk pencereye
Buğulara düşüyor gözlerin
Sana benzetiyorum geceyi en çok
O da senin gibi karanlık, senin gibi var yok arası
Yokluğun nasıl tutmuşsa içimdeki sokakları
Gece de tutmuş rüyaları
Kabusların uğrak yeri uykularım
Ve uğultulu bir ölüm senden sonra uyanışlarım....