Senden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Kendime bile yabancılaştım. İçimde taşıdığım o ışık, o sıcaklık, yavaş yavaş söndü. Çünkü sen gidince, sadece seni kaybetmedim; sana dair tüm hayallerimi, umutlarımı da yitirdim.
Her şey ağırlaştı. Sabahlar zor oldu, geceler ise daha karanlık. Hangi şehre gitsem, hangi kalabalığın içinde kaybolsam, yine de bir yanım hep yalnız kaldı. Çünkü senden sonra hiçbir yer gerçekten "ev" gibi gelmedi.
Belki de en acısı, alışmak oldu. Senden sonra eksik bir hayatı kabullenmeyi, yarım kalmış bir hikâyeye devam etmeyi öğrenmek zorunda kaldım. Ve öğrendim: İnsan eksik de olsa yaşamaya devam edebiliyor, ama tam anlamıyla iyileşemiyor.
Senden sonra güldüğüm anlar da oldu elbet, ama o gülüşlerin altındaki hüznü kimse göremedi. Çünkü bazı acılar, insanın en derinine işler. Ve senin bıraktığın boşluk, işte tam orada duruyor hâlâ.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta