Senden Sonra Gül de Gitti

öyle dağlarımın şairi
öyle gittiğin gibi her şey
yine bir kaç zeytin
bir bayat simide talimim
geçmişine yandığım tek kişilik dünyam
kapı arkasıda
yılların eskitemediği teneke sobam
ve bir ben
bir de sûreti maralın bulunduğu sarı odam
nemli duvarımda
bir göz kırpmışız ya otlucadan dünyaya
'bir cilve etmişiz 'bir boş vermişiz
bir manevra demişiz yaşadığımız yokluğa...

ve mektupların kırmızı albüm
albüm içre hayattan ağır izler
kurumuş beyaz güller
güllerde gözlerinin değdiği yerler
ve sen gülüyorsun her fotoğrafında
bense ağlamaklıyım
sen yaşıyorsun yine
bense ölüm kalım girdabında
hayat denen bu zindanda
hür ama ölgün yaşamaktayım...
hulasa güleç şairim
ben de yüreğim elimde
elim yüreğimde bekliyorum seni
her gün bir dilim an alıyorum
üşüdüğüm ayrılıktan
yolunu gözlüyorum her akşam
çıkıp yüreğimi koyuyorum sokaklara
sokaklar bitmiyor bitmiyor yarınlar...

her şey asil kanlı şairim
her şey bıraktığın gibi
geceler uykusuz sabahlar selamsız
ne kokusu kumru çiçeklerin
ne şarkısı göçmen kuşların
ve dağılmış böğrüme
kocaman omuzların
çöl kumu taneleri gibi
her tarafa yayılmış anıların
izi var karanfillerde güz yağmurların
ve selamı sana, günlük aşklarının...

her şey yitik her şey silik
işsizlik sonrası gece vakti
biraz çift koçer
biraz da 'oy felek' diye şarkıların
acımasız bir avcı tüvengiyle vurulmuş
küçücük umutların
türküsü çığlık olmuş ve mavi suların...
ve sen yoksun diye
leylak yok hezaren yok
kardelen yok GÜL öyle
ya Gül de gitti
kalsın mıydı yani
kısırlaşmış toprağımızda bitmiş o gül
o gülleri kıskandıran bülbül
o açken ekmek gibi kutsal
o yanarken su gibi aziz
ve ancak düşler alemine
yalnız rüyalara sığan o kadın
o masal ülkesinin efsane perisi
o en güzel hayallerimin efendisi
derdime yas mı tutmalıydı...