Senden Sonra Ben Şiiri - Tansu Ay

Kalabalık caddelerde yürüyorum şu sıralar
Yalnızlığımı bastırmak istercesine,
Gürültülü yollardan dönüyorum evime.
Yolu biliyor muyum hala, bilmiyorum...
Ayaklarımın alışkanlığıyla adımlar atıyorum.

Çok kalın giyinmiyorum
Üşüdüğümü hissedersem hayatta olduğuma inanarım belki...
Hissedemiyorum...
Mora çalan ellerim, çatlayan dudaklarım hiç bir his uyandırmıyor içimde.
Öylece yürüyorum...

Etrafa bakıyorum...
Arabaların buğulu camlarının ardındaki yüzler hep asık...
Tebessümle kıvrılan tekbir ağız göremiyorum
Önümden hızla geçen otomobili göremezken
Bu tespiti yapmak... Ne kadar doğru bilemiyorum...

Kolumdan çekiyor birisi,
Ezilmekten kurtuluyorum.
Sensindir diye hızlı hızlı çarpıyor kalbim.
Yanılıyorum...
Acıyarak kolumu sıkan, dost elini tutuyorum,
Teşekkür edip hızla uzaklaşıyorum.

Nefes almak zorundayım...
Ciğerlerimi yakan oksijeni soluyorum
Akmasın diye sımsıkı yaşlarımı tutuyorum
Her adımda biraz daha uzuyor mesafe,
Her adımda ben benden biraz daha kopuyorum...