Senden Sonra Anneciğim Şiiri - İsmail Uysal

Anneciğim sen gideli bu elden
Cüceler büyüdü, devleri yuttu.
Yeniden boşluğa daldı Şehriyar,
Masallar Şehrazat'ı uyuttu.

Hayadan utanır hayasızlıklar
Kendini kafese kilitlemiş ar
'Benim kalbim temiz' diyen günahkar,
İşlediği en son hayrı unuttu.

Bal yapmaya kalktı eşek arısı
Sultana özendi çoban karısı
Çıldırdı alemin en az yarısı
Gül kokusuyla soğanı bir tuttu.

Yiğitlik kör kuyu, mertlik irindir
Dahasını sorma mevzu derindir.
Meydan artık yeni yetmelerindir
Fino bile kangala kafa tuttu.

Anneciğim, hani bir 'umut' vardı
Kardelenle açmış taze bahardı
Onu da umutsuz bir hüzün sardı,
Son barınağı bir köhne tabuttu.