Senden Sonra Şiiri - Hasan Yazıcı

Tadı tuzu kalmadı senden sonra,
Sesi soluğu çıkmıyordu hayatın.
Her yıl ayrılık acısı yağıyordu bahara,
Ve sevinci yaşanmıyordu sabahın.

Bir hüzün bulutu kaplamıştı şehri,
Ufukta umut görünmüyordu,
Mutluluk çoktan bayatlamıştı,
Ve de tazesi bulunmuyordu.

Hele hiç çekilmiyordu geceler,
Bir de gecede hasretini taşımak,
Bir de geç doğuyordu güneş,
Sanki doğum sancısıydı sabahı yaşamak.

Arada bir de hayalin geliyordu gözüme,
Derinden bir of çekiyordum,
Erkekler ağlamaz derlerdi ya hani,
Hem de iç çeke çeke ağlıyordum.

Sevdiğimiz şarkıları hatırlatıyordu araba kornaları,
Çarşıdaki esnafta senin sesini,
Her köşe başında seni görüyordum,
ve her an üzerimde hissediyordum nefesini.

O çok sevdiğin laleleri topladım dağlardan her gün,
Her gün seni kokladım lalelerde,
Özledikçe daha çok sevdim seni,
Her gün seni aradaım yorgun caddelerde.

Kulaklarımda sesin var ismin dudaklarımda,
Çıkıp geleceksin her an bir yerden.
Sen içimdeydin sanki sen bendin,
Ve durmadan aynaya bakıyordum ben.