Senden Sonra Şiiri - Emre Yıldız Karaman

Yasak aşktı bizimki, seni elden gizledim.
Adın bende sır kaldı, demedim, diyemedim...
Yüreğimi kavurdun, sızladım için için,
Aşkın ile yanmaktan, caymadım, cayamadım...

Bir kerecik el ele, bir yerde buluşsaydık,
Kimseden çekinmeden, gezip de dolaşsaydık,
Ayrılık olur muydu, biz bize alışsaydık?
Ne aşkına ne sana, doymadım, doyamadım...

Sen gittin ya sevdiğim, dinmedi şu göz yaşı.
Yürüdükçe mezarım oldu, her çakıl taşı.
Bilmem takvimden düşen, bu kaçıncı yılbaşı,
Zaman hızla geçti bak, saymadım, sayamadım...

Senden kalan ne varsa, toplayıp atsa mıydım?
Bir şey olmamış gibi, dağıtıp satsa mıydım?
Kırık dökük her şeye, bir de ben çatsa mıydım?
Elim varmadı gülüm, kıymadım, kıyamadım...

Hasretinde geceyi, sabahına ekledim.
Zaman geldi, zamanı, yüreğime yükledim.
Ölene dek sevmeye, yemin ettim, bekledim.
Kimseleri yerine, koymadım, koyamadım...

Özgürlüğümü çaldın, koydun aşk kafesine...
Her halini pay ettim, kalbin dört kefesine.
‘’Sevgilim’’ deyişini, hayalinin sesine,
Fısıldayan bir nefes, duymadım, duyamadım...