Senden Sonra Şiiri - Yunus Korkulutaş

Senden sonra hiç doğmadı güneş,
Ruhum geceye mahkum kaldı, otağı siyah kaldı göz kapaklarımın...
Anlatacak bir şeyim kalmadı güzelliğinden yana...
Ağlamak kaldı ardından, uzak ülkelere göçmüş adınca...
Senden sonra bir şeyler sonraya kaldı;
Elimde kaldı aşka ısmarladığım hayaller,
Her sabah bir sitem kademi oldu...
Senden sonra çocuk kaldım, hesapsız yaşadım,
Mevsimlerim bire düştü senden sonra,
Sırlar Agâh kaldı, mektuplar silik geldi,
Ay şaşırdı güne doğdu, güneş karardı, üşüdü...
Senden yana ne vardıysa hep sonraya kaldı...
Senden sonra; sensizlik geldi, uzak beldelere saplandı yolum...
Biraz ürkek kaldım...
Aslı kalmadı çoğu şeyimin;
Bir rüzgarın kaldı ömür kışımda ve gidişin bana kâr kaldı...
Seni, gönlümce sakladığım şiirlerim yarım kaldı...
Soğuk duvarlarda gözlerine çalan seraplar görüyorum ,
Sen üşüme diye avuçlarımla ısıtıyorum dilsiz duvarları...
Senden sonra böyle oldum işte;
Eksik bir şeyler tamamlamaya çalışıyorum ,
Kendimi avutuyorum, yokluğunu unutarak uyuyorum ve yine yarım bir şeylerle uyanıyorum...
Senden sonra; bir şeyler sana benzedi, bir mahmur masal kaldı geriye...
İyilik göç etti yurdumdan, nisana soğuk yağdı, Akasyalar palamuta çiçek açtı...
Senden sonra ağırlığınca "Gidişin" kaldı,
Can yarım,
Sevgi, sevgisiz kaldı...
Bir gamlı gönül bir de yaşlı göz kaldı senden sonraya...
Peşi sıra çiçeklerin kaldı bahçemde,
Aşklar yalan yazdı, ölüm seni çaldı, merhamet zindana nasip kaldı...
Senden sonra kendimden geçer oldum...
Seni sayıklamak senden sonraya kaldı, sensizlik var oldu, hicran hançer oldu...
Senden sonra; ufuklar siyah kaldı, yollar çıkmaza sardı...
Senden sonra biraz yağmur kaldı ; garip bir üşüme kaldı...
Senden sonra esmere çaldı tenim,
Kapılarım ayrılığa çalındı,
Acın bana kâr kaldı...
Ve nidasiz bir çığlık kaldı senden sonra,
Yokluğun kaldığı yerde,
Sorularım yine cevapsız...
Her şey yarım,
Her yanım soğuk,
Ve garip bir ben kaldı sensiz,
Senden sonra...

YUNUS KORKULUTAŞ