Senden sonra Şiiri - Eymen Özgüven

Senden sonra karanlığım,
Sanki ayıklanmış yüreğim
Şu koca dünyanın içinden.
Ne arayan var,ne de soran
Senle dolu zihnim dışında
Şu yalnız ve naçiz benliğimi.
Bir düşünen dahi yok
Şu garibe ne olur diye
Bu deli saçması dünyada.

Her an fırtınalı denizim
Dinmek bilmiyor.
Yalnızlık gemimin dümeni
Kontrolümden çıktı
Dev bir hüsran kayalığına
Doğru,Hızla sürükleniyor.
Anılarından tayfam
Çığlık çığlığa etrafımda
Çaresizlik içinde fırdönüyor.
Kemiklerimde hissediyorum
Senin tarafından gelen
Hırçın ve şefkatli rüzgarları.
Duyuyorum ta iliklerimde
Sensizliğin şarkısını.
Varmasada dilim söylemeye
Eşlik ediyorum bu şarkıya
Kanlı gözyaşlarımla.

Şu çaresizlik denizinin ortasında
Bulamıyorum hiç bir kelime
Sana olan özlemimi anlatmaya.
Yazamıyorum hiç bir kağıda
Adından başkasını.
Kurtulamıyorum mazinden.
Ne zaman önüme bakayım desem
Yine sen çıkıyorsun karşıma.
Her ne kadar artık vazgeç desende
O soğuk eylül akşamında bana
Bir türlü vazgeçemiyorum senden.
Adeta mühürlenmişsin kalbime
Öyle kolayca söküp atamıyorum seni.
Nedendir bilmem
Seni sanki ayırsam ruhumdan
Ölecekmişim gibi hissediyorum.

Sana olan aşkım bu şiir gibi
Bir türlü son noktayı koyamıyorum.
Sürekli virgüllerle destekliyorum
Hiç bitmesin diye.
Gerçi son noktayı koysamda
Değişmez ya,hiç bir şey bende.
Nereye gitsen gene o yöne çevrilir
Sensiz,naçiz kalan bu bedenimde.