Senden Sonra Şiiri - Şule Karaduman

Bayım sesini duymayalı, yüzünü görmeyeli kaç asır geçti?
Kaç yaz kaç ilkbahar hayatımdan teğet geçti?
Bir boş vermişlik saltanat sürüyor içimde
Saymıyorum artık gidişinden sonra gerçekleşen ölümleri
Geçmeyen, gittiğin anda takılı kalan zaman dilimlerini
Ama senden sonrasını anlatmalıyım sana
Gidişinle yavaş yavaş nasıl yok olduğumu bilmelisin
Bilmelisin ki bir veda sunmalısın kırık dökük sevdama
Sen, gülüşünde mevsimleri barındıran
Gözlerinde cenneti saklayan
Bayım şimdi dinlemelisin beni
Sen ışıltılı hayatında güneş gibi parlarken
Ben zifiri karanlıklarda tükettim yaşama dair her şeyi
En koyu gecelerde kurban ettim güzel olan her şeyi
Ölüme yaklaşan ruhumun çığlıkları arasında
Senin olmadığın bir hayatta nefes alıp vermek
Sahte kahkahalar ardında gözyaşlarına boğulmak
İnan farklı değildi
Ölüyken yaşıyormuş gibi yaşamak..
Bayım, sensiz evsizler gibiyim
Soğuk kaldırım taslarına sarılan
Yağmurlarda sırılsıklam ıslanan..
Bayım sensizlik nasıl anlatılmalı?
İçinde sen olmayan kimsesizliğin bir tarifi olmalı
Olmalı ki bu sevda bir anlam kazanmalı
Bayım harabeye dönmüş hayallerin çatısı altında
Öldürdüğüm binlerce ben cesetleri yanı başımda
Üzerime sağanak sağanak yağan ayrılığın ağır senfonisi kulaklarımda
Hep aynı sıradanlıkla geçen özlem dolu hayat akışında
Bu yaşam, yaşamak mı?
Bayım, hasretinle harlanan ayrılıklara inat
Hala su koca dünyada
Kalabalıklar arasında
Bir tek sensin
Beni özgürlüğe kavuşturan
Bir tek sensin
İmkânsızlıkların gölgesinde mucizelere imzasını atan
Bir tek sensin
Yokluğu ile hayat ağacımı kurutan..