Senden sonra mühürlendi şafaklarım,
Sabahlarım olmazlandı,
Kapılarım kapandı güneşe, ışığa, nura,
Yerlerim mühürlendi yasaklarla,
Merhaba dedim sabahsız gecelere,
Merhaba dedim
Deliliklere.
Kim bilecek karanlık pencerelere dikilip durduğumu?
Kim bilecek alamadığımı gözlerimi yollardan?
Kim bilecek biçimler verdiğimi karanlıklara?
Onlara seni işlediğimi iplik iplik,
Seni işlediğimi nakış nakış,
Pul pul,
Desen desen?
Nerden bileceksin nasıl savaştığımı kendimle,
Gelmesen?
İnsan kendisiyle savaşır mı er meydanında?
Dizer mi karşısına kendisini saf saf?
Çıkar mı ortalara elinde gürzüyle?
Çalar mı kendi gürzünü kendi kalkanına?
Girer mi insan, bir büyük karasevda için
Kendi kanına?
Sensiz gecelerde çarmıhlara gerdim kendimi,
Bedenimi cömertçe çiviledim
Avuçlarımdan, alnımdan, ayaklarımdan,
Sıra yüreğime gelince, onu çivileyemedim;
Kapkara harmanilerle kaplıydı,
Örtüsünü açıp şöyle bir baktım yarasına;
Hançerin saplıydı.
(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 83-84/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 30.4.2005 10:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!